Σακχαρώδης Διαβήτης

Δεν υπάρχει άνθρωπος στις μέρες μας που να μη γνωρίζει, έστω ελάχιστα πράγματα, για αυτή την ασθένεια. Ο Διαβήτης είναι μια από τις παλιότερες ασθένειες του ανθρώπου και μόλις στις αρχές του εικοστού αιώνα άρχισε η επιστήμη να απομονώνει την ουσία που λείπει και να μπορεί να την παράγει χημικά.

Με τον όρο αυτό εννοούμε την μερική ή πλήρη έλλειψη μιας ορμόνης που παράγεται από το πάγκρεας και ονομάζεται ινσουλίνη. Αυτή η ορμόνη είναι υπεύθυνη για το μεταβολισμό του σακχάρου των λιπών και των πρωτεϊνών, δηλαδή για τα υλικά που είναι υπεύθυνα για τη δομή, τη λειτουργία και τις καθημερινές καύσεις του οργανισμού μας. Φανταστείτε ότι το αίμα μας μεταφέρει όλα τα συστατικά που μας χρειάζονται καθημερινά και η ινσουλίνη έχει την ιδιότητα να μεταφέρει μέσα στα κύτταρα μας ό,τι ζητούν αυτά από το αίμα. Όταν σταματήσει να εκκρίνεται ινσουλίνη το κύτταρο δεν μπορεί να τραφεί γιατί τα συστατικά δεν μπορούν να εισχωρήσουν μέσα του. Τελικά το κύτταρο ατροφεί και πεθαίνει μέσα σε μια θάλασσα τροφής.

Οι αιτίες που σχετίζονται με το Διαβήτη είναι πολλές και μπορεί να συνυπάρχουν περισσότερες από μια. Κληρονομικότητα, κακή διατροφή, έλλειψη άσκησης, στρες, μολύνσεις, αυστηρές δίαιτες που διακόπτονται απότομα, άλλες ασθένειες.

Το γεγονός ότι αυτή η ασθένεια αφορά όλα τα κύτταρα του σώματος κάνει αντιληπτό το γεγονός ότι μπορεί να προκαλέσει βλάβες σε οποιοδήποτε όργανο. Αυτός είναι και ο λόγος που απαιτούνται άμεσα μέτρα από τη στιγμή που αντιληφθείτε ότι πάσχετε από Διαβήτη.

Ένας άνθρωπος πάσχει από Διαβήτη όταν το σάκχαρο που μετράται στο αίμα μετά από 9 ώρες νηστικός είναι πάνω ή ίσον με 126mg/dl, ή σε τυχαία μέτρηση στη διάρκεια της ημέρας το σάκχαρο είναι πάνω ή ίσον με 200mg/dl. Συνωδά συμπτώματα είναι η πολυουρία, πολυδιψία, απώλεια βάρους.

Υπάρχουν δυο βασικά είδη Διαβήτη:

Τύπου 1 Ινσουλινοεξαρτώμενος. Είναι ο τύπος της ασθένειας ο οποίος χρειάζεται τη χορήγηση ενέσεων ινσουλίνης καθημερινά για να ελεγχθεί.

Τύπου 2 Μη Ινσουλινοεξαρτώμενος. Εκδηλώνεται στη μέση και προχωρημένη ηλικία και χαρακτηρίζεται από την εύκολη αντιμετώπιση με δισκία. Σε περίπτωση που δεν ακολουθηθεί σωστή διατροφή και άσκηση μπορεί να μεταπηδήσει σε Διαβήτη τύπου 1.

Διαβήτης και πολεμική τέχνη

Η άσκηση μαζί με τη διατροφή είναι ο καλύτερος τρόπος για την ομαλή εξέλιξη της ασθένειας και τη σταθεροποίηση της σε συνδυασμό πάντα με τη φαρμακευτική αγωγή που ορίζεται από το γιατρό. Η μεσογειακή διατροφή με την παρουσία των δημητριακών, τα πλούσια σε φυτικές ίνες φρούτα και λαχανικά, τα όσπρια σε καθημερινή πρόσληψη και την ελάχιστη παρουσία λιπαρών (κορεσμένα και trans-λιπαρά) και κρέατος καθώς και τη κατανάλωση ελαιολάδου αποτελεί τη βάση για τη θεραπεία του Διαβήτη τύπου 2 και την ελαχιστοποίηση των επιπλοκών του Διαβήτη τύπου 1.

Μικρά γεύματα με ενδιάμεσα σνακ είναι το μυστικό για τη διατήρηση της ινσουλίνης πάντοτε σε επιτρεπτά όρια.

Η άσκηση πρέπει είναι για τον Διαβητικό αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας του. Αυτό θα πρέπει να περάσετε και όλοι οι εκπαιδευτές στο νέο σας Διαβητικό μέλος. Δεν υπάρχει κάτι το οποίο δε μπορεί να κάνει αφού πρώτα έχει πάρει την έγκριση του γιατρού του. Η πολεμική τέχνη μπορεί μέσω των σωματικών ασκήσεων αλλά ταυτόχρονα και μέσω της πειθαρχίας που προάγει να βελτιώσει τον Διαβητικό. Είναι πολύτιμη η βοήθεια της πολεμικής τέχνης όταν ο διαβητικός καταλάβει και εφαρμόζει τυπικά τα γεύματα, τις ενέσεις του, την άσκηση του. Τότε οι επιπλοκές ελαχιστοποιούνται και η κατάσταση βελτιώνεται σημαντικά. Ο διαβητικός μπορεί να επιλέξει όποια πολεμική τέχνη θέλει αρκεί πάντα να υπάρχει ο κατάλληλος εκπαιδευτής που να γνωρίζει κάποια απλά πράγματα για την ασθένεια.

Όπως κάθε νέο μέλος θα πρέπει να ξεκινήσει με ήπιες ασκήσεις οι οποίες σκοπό έχουν να βελτιώσουν την ευκαμψία. Στη συνέχεια περνάμε σε ασκήσεις που προάγουν ελαφρώς το καρδιακό έργο χωρίς έντονες μυϊκές συσπάσεις και τελειώνουμε πάλι με διατάσεις. Σκοπός μας είναι να βελτιώσουμε τη φυσική κατάσταση, την ευκαμψία και τη δύναμη σταδιακά μέσα από το ημερήσιο πρόγραμμα προπόνησης.

Ο διαβητικός ασκούμενος θα πρέπει να έρχεται σε επικοινωνία πριν από κάθε προπόνηση με τον εκπαιδευτή και να του εξηγεί τυχόν μεταβολές στη διατροφή ή στη λήψη ινσουλίνης οι οποίες μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά τη προπόνηση. Για παράδειγμα αν ο ασκούμενος μας πει ότι έχει παραλείψει ένα γεύμα τότε θα πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα τις ασκήσεις που ανεβάζουν το καρδιακό ρυθμό γιατί μπορεί να οδηγήσουμε τον ασκούμενο σε μια υπογλυκαιμία.

Ακόμα ο ασκούμενος θα πρέπει να μας έχει δώσει λεπτομερείς οδηγίες για το που βρίσκονται τα προσωπικά του είδη (σύριγγες, ινσουλίνη, πένες ινσουλίνης, καραμέλες, ταμπλέτες ζάχαρης κλπ) καθώς και συμβουλές για το πώς και που θέλει να του χορηγήσουμε την ινσουλίνη αν τη χρειαστεί. Η μη έγκαιρη αντιμετώπιση μιας υπογλυκαιμίας, μπορεί να οδηγήσει σε σοκ με δυσάρεστες συνέπειες. Είναι το πιο συνηθισμένο σύμπτωμα σε έναν διαβητικό και οφείλεται στη μειωμένη γλυκόζη του αίματος είτε επειδή χορηγήθηκε μεγάλη ποσότητα ινσουλίνης ή δεν υπολογίστηκαν σωστά τα γεύματα ή ο ρυθμός της προπόνησης.

Παρακάτω αναφέρουμε μερικά συμπτώματα που εμφανίζονται σε μια υπογλυκαιμία.

Ωχρότητα, αδυναμία, λιποθυμική τάση, κρύος ιδρώτας, επιπόλαιη αναπνοή, έντονος σφυγμός, σύγχυση, μειωμένο επίπεδο αντίληψης. Στόχος μας τότε είναι να ανεβάσουμε τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Λίγη ζάχαρη, σοκολάτα, λίγος χυμός ή ένα αναψυκτικό βοηθούν αποτελεσματικά. Είναι προφανές ότι μετά το πέρας της υπογλυκαιμίας ο ασκούμενος σταματά την άσκηση για εκείνη την ημέρα. Αν τα συμπτώματα δεν σταματούν τότε πρέπει να ζητήσουμε επείγουσα ιατρική βοήθεια.

Όλοι όσοι πάσχουν από την ασθένεια θα πρέπει να πειστούν και να εφαρμόσουν έναν υγιή τρόπο ζωής. Θα πρέπει όμως όλοι μας να καταλάβουμε ότι η σωστή διατροφή και άσκηση δεν αφορά μόνο όσους νοσούν αλλά και όσους δεν θέλουν να νοσήσουν.

Αφιερωμένο στον πατέρα μου.