Ο ρόλος του παλιου μαθητή μεσα στο χώρο των πολεμικών τεχνών

Σίγουρα όσοι έχετε ασχοληθεί έστω και λίγο με τις πολεμικές τέχνες έχετε δει μαθητές με παλιές, φθαρμένες, σκισμένες, βρώμικες στολές. Αυτοί που τις φορούν είναι οι παλιοί μαθητές οι οποίοι με αυτή την αμφίεση θέλουν να κερδίσουν ένα σεβασμό από εσάς παρόμοιο με εκείνον του δάσκαλου. Το καταφέρνουν;

Είναι βέβαιο πως η αμφίεση του παλιού μαθητή προέρχεται από τις πρώτες σχολές πολεμικών τεχνών στις οποίες οι μαθητές είχαν μόνο μια στολή λόγω έλλειψης χρημάτων. Οι συνεχείς εξαντλητικές προπονήσεις καθώς και η αδυναμία των συχνών πλύσεων οδηγούσαν τα υφάσματα σε αμετροεπείς καταστάσεις. Οι παλιοί μαθητές φαινόντουσαν από μακριά, ωστόσο λέγοντας παλιούς όπως καταλαβαίνουμε δεν εννοούσαν αυτούς που είχαν γραφτεί παλιότερα αλλά αυτούς που είχαν κάνει τις περισσότερες προπονήσεις.

Αν λοιπόν οι σημερινοί μαθητές θέλουν να ακολουθήσουν την παράδοση ενημερώστε τους ότι έχουν κάποιες βασικές υποχρεώσεις που πρέπει να τηρούν με βάση την παράδοση που θέλουν να δείχνουν ότι ακολουθούν.

1. Η καθημερινή προσέλευση τους η οποία συμπεριλαμβάνει το άνοιγμα της σχολής τουλάχιστον μισή ώρα πριν το μάθημα.
2. Καθαρισμός και τακτοποίηση της σχολής.
3. Μερικές φορές ο παλιός μαθητής είναι υπεύθυνος για το ζέσταμα ή ακόμα και για το μάθημα των αρχαρίων. Οι αρχάριοι μαθητές μετά το τέλος του μαθήματος μπορούν να απευθύνονται σε αυτόν για οποιαδήποτε λεπτομέρεια σχετικά με το μάθημα και εκείνος είναι υποχρεωμένος υπομονετικά να τους βοηθάει.

Γνωρίζω μια ιστορία από την πολεμική τέχνη την οποία μεταφέρω όταν ο παλιότερος μαθητής του Morihei Ueshiba ήταν ο Saito Sensei. Ο τελευταίος του ζήτησε να λείψει μερικές μέρες από το Dojo, όπου ζούσε σαν εσώκλειστος μαθητής, γιατί θα παντρευτεί και θέλει να πάει μήνα του μέλιτος. Ο Morihei του απάντησε ότι θα μπορούσε να λείψει αν είχε στο μυαλό του κάποιον άξιο αντικαταστάτη γιαυτές τις μέρες. Αποτέλεσμα ήταν να ακυρωθεί το ταξίδι οτυ μέλιτος για το νιόπαντρο ζευγάρι. Αυτό δείχνει το αίσθημα ευθύνης που υπήρχε εκείνη την εποχή από τους παλιούς μαθητές.

Σήμερα ο παλιός μαθητής έρχεται σε αραιά χρονικά διαστήματα, φοράει στολές που κανένας δε ξέρει πως παραμορφώθηκαν, κατά τη διάρκεια του μαθήματος λειτουργεί σαν δεύτερος δάσκαλος (γιατί ως γνωστών ο δάσκαλος δεν τα λέει τόσο καλά όσο αυτός), μιλάει με απαξίωση για όλους τους άλλους και στο τέλος του μαθήματος φεύγει πρώτος απ’ όλους. Κατά τη γνώμη μου ο σημερινός "παλιός" μαθητής πρέπει να διαφέρει σε ορισμένα πράγματα από τον μαθητή που βλέπουμε σε φωτογραφίες 60 χρόνων πριν.

Η στολή του πρέπει να είναι πάντα καθαρή, η προσέλευση του πολύ τακτική, η συμπεριφορά του φιλική προς όλους ανεξαιρέτως και τέλος η προθυμία που δείχνει για εργασίες που αφορούν τη σχολή πρέπει να είναι υποδειγματική.

Αν μέχρι τώρα πιστεύατε ότι είστε "παλιός" και νιώθετε ότι είστε σε δυσάρεστη θέση μετά από αυτά που διαβάσατε μπορώ να σας πω ότι μπορείτε να αλλάξετε προς το καλύτερο αρχίζοντας από σήμερα να κάνετε πράξη τα όσα διαβάζετε. Για ένα δάσκαλο πρέπει να ξέρετε ότι διαφέρει ο παλιότερος πελάτης από τον παλιότερο μαθητή. Σε μια κοινωνία έστω και μικρή όσο μια σχολή πάντα θα υπάρχει και μια οικονομική σχέση μεταξύ αυτού που δίνει και αυτού που παίρνει αλλά αν παραμείνει έτσι τότε δεν θα μπορέσετε ποτέ να εμβαθύνετε στο νόημα της πολεμικής τέχνης. Αν ακολουθήσετε το σύστημα Πληρώνω-Μαθαίνω-Φεύγω τότε δυστυχώς θα μάθετε κάποιες τεχνικές και όχι μια ολοκληρωμένη πολεμική τέχνη.

Ένας "παλιός" μαθητής δείχνει με τους τρόπους του ότι η συνεχής προπόνηση τον έχει διαμορφώσει σε όλους τους τομείς της ζωής του, προπαντός όμως του έχει διώξει τον εγωισμό και τη ψευτοϋπερηφάνια. Ξεχωρίζει λοιπόν αυτός από την απουσία διαφόρων στοιχείων και όχι από την παρουσία τους. Θεωρεί χαρά του μετά από τόσα χρόνια προπόνησης να τον διορθώνει ο δάσκαλος του και στο τέλος του μαθήματος να καθαρίζει προσεκτικά κάθε κομμάτι της σχολής.

Το αίσθημα ευθύνης για το χώρο προπόνησης και ότι έχει σχέση με αυτόν είναι ισάξιο με την αναγνώριση των όσων έχει μάθει από το δάσκαλο του. Αυτό το αίσθημα τον οδηγεί να βλέπει τη σχολή κάτι περισσότερο από σπίτι του. Είναι ένας χώρος φώτισης όπου μέσα στα χρόνια η ζωή του έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Οποιαδήποτε προσφορά προς το χώρο είναι το ελάχιστο που θα μπορούσε να κάνει. Δεν ζητάει την επιβράβευση κανενός γιατί οι πράξεις του είναι ανιδιοτελείς. Έχει αποδιώξει οτιδήποτε φρενάρει τη γνώση και με τις πράξεις του καλυτερεύει τη μεταφορά της από το δάσκαλο προς αυτόν. Σκληρή προπόνηση σε κάθε πολεμική τέχνη είναι αυτή που αποσκοπεί να τελειοποιήσει το σώμα και το πνεύμα του μαθητή. Ο παλιότερος μαθητής σε μια σχολή είναι αυτός όπου έχει αναπτύξει αυτές τις αρετές περισσότερο από τους άλλους.